۲٫ با توجه به اینکه ارائه مجدد اعداد مالی تاریخی را تغییر می‌دهد و در نتیجه پیش‌بینی ها بر مبنای آن ارقام تغییر می‌کنند، می‌تواند منجر به یک تجدید نظر در باورهای مربوط به جریان های نقدی آتی شرکت شود. از آنجایی که اکثرا ارائه مجدد ها سود را کاهش می‌دهند، می‌توانند تاثیر منفی بر توانایی شرکت در جذب منابع مالی خارجی داشته باشند. در واقع ارائه مجدد نشان می‌دهد که شرکت در شرایطی بدتر از آن که قبلا داشت قرار دارد.

۳٫ ارائه مجدد می‌تواند به نگرانی هایی درباره دعاوی حقوقی آینده شرکت منجر شود که می‌تواند چشم انداز آینده شرکت را بدتر کند. این نگرانی ها می‌تواند توانایی شرکت را برای کسب تامین مالی خارجی با هزینه های کمتر مختل سازد. ارائه مجدد می‌تواند به اعتبار یک شرکت صدمه بزند و اثرات منفی بر جریان وجه نقد آن به وجود آورد و در نتیجه ارزش شرکت را پایینتر آورد.

به عنوان مثال سرمایه گذاران، مشتریان و تامین کنندگان می‌توانند شرایط خود را در معامله با شرکت تغییر دهند. این موارد نشان می‌دهد که ارائه مجدد مانع توانایی شرکت جهت افزایش تامین مالی خارجی با هزینه های پایینتر می‌گردد. این عدم توانایی برای دسترسی به هزینه های پایینتر تامین مالی خارجی می‌تواند سرمایه گذاری های شرکت را محدود کرده و موجب کاهش رشد شرکت بخصوص رشد تامین مالی خارجی آن گردد. Albring ,Huang &pereira ,2013) )

بخش دوم : پیشینه تحقیق

در این بخش خلاصه ای از تحقیقات صورت پذیرفته مرتبط با موضوع تحقیق حاضر بیان می‌گردد.

مطالعات تجربی انجام شده در خارج از کشور

آلبرینگ و همکاران^[۲۴](۲۰۱۳)

در این تحقیق به بررسی تاثیر ارائه مجدد صورت‌های مالی بر رشد شرکت پرداخته شده است. در این مقاله نمونه مورد استفاده شامل دو گروه از شرکت‌ها می‌باشد که در طی دوره زمانی (۲۰۰۹-۱۹۹۷) انتخاب گردیده اند. گروه اول را شرکتهایی تشکیل داده است که دارای ارائه مجدد در صورت‌های مالی شان می‌باشند که این گروه نیز به دو بخش تقسیم می‌گردد. بخش اول شرکتهایی که به علت وجود تخلفات مالی، صورت‌های مالی شان تجدید ارائه گردیده و بخش دیگر شرکتهایی که تجدید ارائه را به دلایلی غیر از تخلفات مالی انجام داده‌اند و گروه دوم متشکل از شرکتهایی است که فاقد ارائه مجدد در صورت‌های مالی شان می‌باشند. نمونه نهائی شامل بررسی ۴۱۷۶ گزارش سالانه است که نیمی از آن ها تجدید ارائه شده و نیمه دیگر فاقد ارائه مجدد می‌باشد.

در این تحقیق با بررسی نرخ رشد تامین مالی خارجی شرکت‌ها به عنوان معیاری برای رشد، با بهره گرفتن از مدل رویکرد در صد فروش به برنامه ریزی مالی کانت و ماکسیمویکس، به بررسی تاثیر ارائه مجدد صورت‌های مالی بر رشد پرداخته شده است.

نتایج این تحقیق نشان داده است که به طور کلی نرخ رشد شرکت‌ها به دنبال یک تجدید ارائه در صورت‌های مالی، کاهش خواهد یافت و همچنین محققان دریافتند که نرخ رشد تامین مالی خارجی در شرکتهایی که به علت وجود تخلفات مالی، صورت‌های مالی خود را تجدید ارائه می‌کنند، در مقایسه با شرکتهایی که ارائه مجدد را به دلایلی غیر از تخلفات مالی انجام داده‌اند، کمتر می‌باشد.

ویدمن و هندریکسن^[۲۵](۲۰۱۰)

در تحقیق مذبور تحت عنوان “کیفیت اقلام تعهدی و تجدید ارائه صورت‌های مالی” با توجه به نمونه ای متشکل از شرکتهایی که صورت‌های مالی خود را در طول دوره تحقیق (۱۹۹۷–۲۰۰۳) تجدید ارائه نموده اند، به بررسی سنجه های مستقیم ارزیابی کیفیت اقلام تعهدی پرداخته شده است. در این تحقیق کیفیت اقلام تعهدی برای ۲ سال قبل از تاریخ تجدید ارائه با ۲ سال بعد از تاریخ تجدید ارائه مقایسه شده است. برای اندازه گیری کیفیت اقلام تعهدی از مدل خطاهای برآورد سرمایه در گردش دچو و دیچو (۲۰۰۲) استفاده شده است.

نتایج تحقیق نشان می‌دهند که خطاهای برآورد اقلام تعهدی سرمایه در گردش به طور متوسط در دوره قبل از تجدید ارائه صورت‌های مالی به میزان قابل توجهی مثبت (نشان دهنده بیش نمایی و برآورد غیر واقع)است، ولی در دوره پس از تجدید ارائه به طور قابل توجهی نزدیک به صفر هستند، به طوری که قدر مطلق ارزش خطاهای برآورد طی دوره پس از تجدید ارائه به میزان قابل توجهی نسبت به دوره ارائه غیر واقع صورت‌های مالی کاهش می‌یابد.

‌بنابرین‏ نتایج این تحقیق موید بهبود کیفیت اقلام تعهدی طی دوره های پس از تجدید ارائه صورت‌های مالی است. هم چنین عوامل مرتبط با تغییر در اقلام تعهدی بررسی و ثابت شد که بهبود در کیفیت اقلام تعهدی به میزان قابل توجهی در شرکتهایی که هم مدیر عامل و هم رئیس هیات مدیره ، در زمانی حول تجدید ارائه صورت‌های مالی تغییر می‌کنند، بالاتر است. همچنین در شرکتهایی که با تغییر حسابرس مواجه اند، کیفیت اقلام تعهدی پس از تجدید ارائه صورت‌های مالی کاهش یافته است.

بابر و همکاران ^[۲۶](۲۰۰۹)

هدف این مقاله بررسی رابطه بین ارائه مجدد حسابداری و ویژگی‌های حاکمیت شرکتی می‌باشد. در این تحقیق ارائه مجدد به عنوان اصلاح اشتباهات حسابداری که قبلا از سر سهل انگاری ایجاد شده و یا در بدترین شرایط آن توسط مدیران فرصت طلب به وجود آمده است بیان گردیده و فرض بر این است که حاکمیت شرکتی حداقل تا حدی در برابر خطاهای گزارشگری مالی که در نهایت به عنوان ارائه مجدد صورت‌های مالی آشکار می‌گردد ، مسئولیت دارد .

در تحقیق مذبور بیان گردیده که سیستم حاکمیت شرکتی دارای دو جزء داخلی و خارجی می‌باشد که حاکمیت داخلی^[۲۷] شامل روش‌ها و مکانیسم هایی است برای نظارت بر مدیریت از طریق هیئت مدیره شرکت ولی حاکمیت خارجی^[۲۸] در ارتباط با مفاد اساسنامه شرکت جهت محدود کردن حقوق سهام‌داران با به چالش کشیدن مدیریت و اعضاء هیئت مدیره می‌باشد. در این مطالعه بر حاکمیت خارجی به عنوان یک عامل تعیین کننده اشتباهات صورت‌های مالی تمرکز شده و به بررسی ۹۱۹ گزارش سالانه یا سه ماهه ارائه مجدد شده حسابداری منتشر شده توسط ۸۴۵ شرکت دولتی در طی دوره زمانی ۱۹۹۷ الی ۲۰۰۲ پرداخته‌اند و در یافتند که به احتمال زیاد اشتباهات صورت‌های مالی برای شرکتهایی که حاکمیت خارجی در آن ها ضعیف است نسبت به شرکتهایی که حاکمیت خارجی در آن ها قوی است ،بیشتر است .

‌کراوات و شولین^[۲۹] (۲۰۰۹)

در این تحقیق رابطه بین تجدید ارائه صورت های مالی و ریسک اطلاعاتی را مورد بررسی قرار گرفته است. نتیجه تحقیق مذبور با عنوان”ارائه مجدد حسابداری و ریسک اطلاعات” حاکی از افزایش عوامل تعیین ریسک اطلاعاتی پس از تجدید ارائه صور تهای مالی توسط شرکت می‌باشد. ‌بر اساس این تحقیق میزان افزایش ریسک اطلاعاتی ناشی از تجدید ارائه صورت های مالی به دفعات، علت و منشا تجدید ارائه کننده )شرکت، بورس، حسابرس( بستگی دارد. ‌بر اساس این تحقیق، افزایش ریسک اطلاعاتی در این شرکت ها، باعث تاثیر نسبتاً کمی بر سایر شرکت های هم صنعت می شود.

گلیسون و همکاران^[۳۰] (۲۰۰۸)